متیو، ۹ ساله؛ کیت، ۷ ساله؛ الکس، ۷ ساله، پورتولا ولی

اولین بازدید الیزابت از بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) در بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد در استنفورد، پر از اشک بود.  

الیزابت به یاد می‌آورد: «من حتی نمی‌دانستم بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان چیست.» اما او دچار زایمان زودرس شده بود و تیم مراقبت از او در بیمارستانی که قرار بود در آن زایمان کند، متوجه شدند که روده‌های نوزاد متولد نشده‌اش در رحم پاره شده است.  

الیزابت و نوزادش به مراقبت‌های ویژه فوری نیاز داشتند.  

او با آمبولانس به بیمارستان کودکان پاکارد منتقل شد و در آنجا پسرش متیو را به دنیا آورد. او هنگام تولد فقط 1.5 کیلوگرم وزن داشت و تیمی برای معاینه اورژانسی او در محل حاضر بود. 

الیزابت به یاد می‌آورد که با ویلچر به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان منتقل شد. او از اتاق ایزوله به بیرون نگاه کرد تا برای اولین بار پسرش را ببیند. این تجربه‌ای نبود که او و همسرش، کوین، هنگام آماده شدن برای تولد اولین فرزندشان پیش‌بینی می‌کردند.  

الیزابت می‌گوید: «او مثل نوزادان نوازشی که در تلویزیون می‌بینید، نبود. انگار دارید یک نوزاد را می‌بینید که بیشتر شبیه یک نمونه است که به همه این دستگاه‌ها وصل شده. در آن لحظه فکر می‌کنید که هرگز بچه‌ای طبیعی یا واقعی نخواهید داشت.»  

در طول روزها و هفته‌های آینده، الیزابت و کوین با فراز و نشیب‌های احساسی زیادی روبرو شدند. آنها مطمئن نبودند که آیا متیو زنده می‌ماند یا نه. پزشکان سعی کردند علت زایمان زودرس و پارگی روده متیو را مشخص کنند. در شرایطی که احساس درماندگی می‌کردند، الیزابت و کوین برنامه‌هایی را برای خود ایجاد کردند تا احساس کنترل کنند. الیزابت هر روز صبح زمانی برای بیرون رفتن و دویدن پیدا می‌کرد، سپس مستقیماً به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) می‌رفت و شیفت ۱۴ تا ۱۸ ساعته داشت.  

این زوج به مدت ۹۰ روز شاهد پیشرفت آرام متیو، انجام جراحی‌های متعدد و انتقال او از بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان سطح چهار ما - مخصوص نوزادان بسیار بدحال - به بخش‌هایی با نوزادان با وضعیت پایدارتر بودند. سرانجام، آنها توانستند برای اولین بار به عنوان یک خانواده سه نفره به خانه بازگردند و متیو از لوله تغذیه برای تغذیه استفاده می‌کرد.  

الیزابت می‌گوید: «اولین تجربه در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان با متیو، طولانی‌ترین، سخت‌ترین و تأثیرگذارترین تجربه زندگی من بود.» او روابط عمیقی با اعضای تیم مراقبت از پسرش، از جمله پرستاری به نام لیزا، برقرار کرد که تقریباً یک دهه بعد هنوز با او در تماس است.  

اما الیزابت نمی‌دانست که آن ۹۰ روز بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) با متیو، تنها مدت اقامت او در این بخش نخواهد بود. دو سال بعد، دوقلوهای تازه متولد شده‌اش، کیت و الکس، نیز برای درمان زردی و تنظیم دمای بدنشان، مدتی را در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) گذراندند. الیزابت به شوخی می‌گوید که هر یک از فرزندانش «دوره خدمت» خود را در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان پاکارد گذرانده‌اند.  

امروز، سه فرزند خانواده ویل در حال پیشرفت هستند. متیو نه ساله یک مهندس لگوی ورزشکار و یک نابغه ریاضی است. جراحی و تجربه بیمارستانی او به عنوان یک نوزاد به شکل‌گیری شخصیتش کمک کرده است - او به جای زخم خود افتخار می‌کند و در حال یادگیری همه چیز در مورد بدن انسان است. شاید او در حال تبدیل شدن به یک پزشک است!  

شخصیت دوقلوها درخشان و منحصر به فرد است. الیزابت می‌گوید: «کیت با ولع کتاب می‌خواند، از پسرها سریع‌تر می‌دود و خانواده ما را اداره می‌کند. و الکس حس شوخ‌طبعی خشک و خنده‌داری دارد. او به مادران ماساژ می‌دهد و سازنده‌ی STEM، هنرمند و ستاره‌ی فوتبال است.»  

الیزابت به پاس قدردانی از مراقبت‌های فوق‌العاده‌ای که خانواده‌اش در بیمارستان ما دریافت کردند، به هیئت مدیره بنیاد سلامت کودکان لوسیل پاکارد پیوست و از حامیان وفادار مسابقات دوی ۵ کیلومتری تابستانی و برنامه‌های تفریحی کودکانه سالانه ما است.  

او می‌گوید: «پاکارد زندگی من را تغییر داد. بیمارستان و تیم مراقبتی ما را به جایی که امروز هستیم رساندند.»  

در ۲۳ ژوئن در محوطه دانشگاه استنفورد به فارغ التحصیلان بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان ویل و دیگر قهرمانان بیمار تابستانی ما بپیوندید!